Σοφί + Δημήτρης = L.F.E
Κάθε μέρα σφίγγω τα δόντια ,και πάω και τη βλέπω και γράφω έκθεση με εισαγωγή ,κύριο μέρος και επίλογο ,και χωρίζω το κύριο μέρος σε άλλα τόσα μέρη και απαντάω σε κρίσιμα και σοβαρά και καίρια ζητήματα για να εντυπωσιάσω και να πάρω καλό βαθμο. Για να φύγω απο εδώ.Εσύ δεν μπορείς λίγο να σταματήσεις να ερωτεύεσαι?Και εγώ ερωτευμένη είμαι αλλά δεν κάνω έτσι .Προσπαθώ να είμαι ήρεμη. Εγώ τον αγαπάω τον Δημήτρη να το ξέρεις.
Αυτός είναι 30 και παντρεύεται και εγώ τον αγαπάω .Δεν το ξέρει ,δεν θα του το πω ποτέ , δεν μοιάζει με κανέναν σας.
Θα φύγω και από αυτόν.
Θα σας δείξω εγώ
Ο Δημήτρης ήταν της ανωτάτης παντρευτικής.Οχι το καρναβαλίστικο φοράμε-μια-στολή-και-μας –πετάνε –ημίτρελοι –ρύζι –ενω –εμείς –έχουμε –στεφάνια-στα μαλλιά.Οχι. Απλώς ήθελε να κυριεύει το αντικείμενο του πόθου του. Δική του. Την Μαριάννα έτσι την είχε , δική του. Μεγάλωσαν μαζί , στην ίδια γειτονιά και ήταν πάντα η πιο όμορφη από όλες. Και η πιο έξυπνη. Και η πιο ανεξάρτητη.
Όταν πηδήχτηκαν την πρώτη φορά ήταν γιατί δεν τους είχε μείνει και τίποτα άλλο να κάνουν. Το θεώρησαν φυσικό.
Τα 3 πρώτα χρόνια πέρασαν δοκιμάζοντας τα κορμιά τους στις πιο απίθανες στάσεις ,σε απίθανα ρεπερτόρια τοποθεσιών με ρούχα ,με ειδικά ρούχα ,χωρίς ρούχα . Ήταν τόσο οικείο ,διάολε. Και αυτή τόσο πρόθυμη. Να κάνει τα πάντα, παντού.
Όταν πέρασαν τις βέρες του αρραβώνα ανάμεσα σε ιδρωμένους συγγενείς ,σεμεδάκια ,τον παπα Χαραλάμπη και τον πατέρα του λιώμα από τα τσιπούρα ,του φάνηκε πολύ φυσικό. Μόνο αυτό δεν είχαν κάνει.
Εννοείται πως την είχε απατήσει. Οχι πολλές φορές .Αλλά το είχε κάνει. Το είχε ευχαριστηθεί .Και δεν είχε νιώσει την παραμικρή τύψη. Αφού με τη Μαριάννα θα είναι πάντα μαζί. Δεν θα την άφηνε ποτέ.
Έβλεπε και τη μικρή κάθε μέρα.
Δεν την άγγιζε .Τίποτα .Ούτε της μίλαγε πολύ .Τόσο για να έρχεται να του μιλάει κάθε μέρα.
Ήταν ήδη γυναίκα αλλά δεν το ξερε. Είχε τα πιο ωραία βυζιά που είχε δει. Μεγάλα στρογγυλά , με τις σωστές ρώγες. Θα μπορούσε να βγει μαζί τους για καφέ ,για ψώνια ,για να τσιμπήσουν κάτι. Τέτοια αυτόνομη προσωπικότητα είχαν.
Ολόκληρη του άρεσε η Σοφί μωρέ. ΄Ήθελε να την πιάσει από το χέρι και να φύγουν σε ένα μεγάλο δάσος μαζί ,όπου θα μιλάνε ,θα την προστατεύει από όλους τους μπαραμπάκους που την ταλαιπωρούν ,να τη φιλάει και να της πιάνει τα βυζιά.
Αλλά τι να αγγίξεις και που από αυτό το πλάσμα. Είναι 17 χρονών ,κρατάει μια οικογένεια μόνη της , και νιώθεις πως θα βάλει τα κλάματα στο επόμενο δευτερόλεπτο.
Την κοιτάζεις σιωπηλά και κλείνεις τα μάτια για ένα λεπτό, ίσα ίσα για να τη φανταστείς από πάνω σου.
Την άλλη μέρα το πρωί ο Δημήτρης βρήκε το σπίτι μισοάδειο και τη Μαριάννα άφαντη.
Είχε φύγει λέει για την Καρδίτσα με έναν καθηγητή .Έπρεπε να ξεφύγουν απο την πρώην σύζυγο και την ερωμένη του ,που είχε παρατήσει την οικογένεια της για να είναι μαζί .
Δεν τον αγαπούσε πια , έτσι του έγραφε. Και όλα έγιναν ξαφνικά με τον καθηγητή , σαν κάποιος να της το διέταξε να το κάνει , και αυτή απλώς έπρεπε να υπακούσει.
Θα τον νοιαζόταν όμως πάντα.
«Τι πάθαν όλες με το εκπαιδευτικό σώμα» αναρωτήθηκε ο Δημήτρης.
« Καλά έκανε το μωρό .Να προσέχει όμως»
Ξάπλωσε στο κρεβάτι. Ένιωσε μέσα του μια περίεργη λιακάδα σαν να ήξερε πως όλα , από εδώ και μπρος , θα πήγαιναν καλά.
Η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα
Ετικέτες Κατάσταση
Permalink για το "Σοφί + Δημήτρης = L.F.E"
19 Comments:
Καλογραμμένο και όμορφο. Κυρίως το πρώτο μέρος [για εμένα]. Τα σκαρώνει, λοιπόν, κάτι τέτοια η ζωή. Ίσως μόνο και μόνο για να βρεθεί μια Μαργαριταρένια να γράψει και κάποια μάτια [οποιοπαθούντων ίσως] να βουρκώσουν. . .
Καλημέρα Μαργαριταρένια
Φαίνεται πως το ζεύγος έχει σημαντικά προβλήματα με το άλλο φύλο...
Μπράβο μαργαρίτα ;)
@ανώνυμους: Γρόθε
Μαργαρίτα
να θυμάσαι τη λιακάδα. Ειδικά σήμερα :-)
Σ' ευχαριστούμε για την ιστορία.
Πασχάλη ... χαλάρωσε, please. Διαπιστώνω πως μαθαίνεις την .. κρητική διάλεκτο :))
Μπράβο και για τη Σοφί Μαργατιτούλα μου. Τέτοια σενάρια γράφει η ζωή και οι σαπουνόπερες τρέχουν ακόμη να τη φτάσουν.
Πολύ όμορφο κείμενο μαργαρίτα!
Το ότι είναι αληθινό του δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία.
@ανώνυμε: Συγνώμμη. Λάθος μου- παρεξήγησα.
@οίστρος: Έχεις δίκιο. Χαλαρώνω ;) Φέρθηκα σαν γρόθος.
Μαργαριταρένια μου,
όταν το διάβασα μου βγήκε αβίαστα ένα "ωχ". Από κοντά θα σου εξηγήσω το γιατί.
Πολύ συγκινητικό
Τελικά ο αριθμός τον σχολίων έχει φαίνεται να έχει μια σχέση με το πόσο άρεσε το κείμενο σε αυτούς που το διαβάσανε.
Μπράβο.
anonymous ...by the lake
Τελικά ο αριθμός τον σχολίων φαίνεται να έχει κάποια σχέση με το πόσο άρεσε το κείμενο σε αυτούς που το διαβάσανε.
Μπράβο.
anonymous ...by the lake
Να εγώ από απροσεξία στο πρώτο σχολιάζω ξανά.
Ανώνυμε της λίμνης
κάποιες φορές έτυχε σε όλους μας να διαβάσουμε κάτι και να μας αρέσει τόσο που να μην έχουμε καν τι να πούμε. Τα σχόλια κι ο αριθμός τους δεν σχετίζονται υποχρεωτικά με την αποδοχή των κειμένων του Φιλοξενείου. Μου δώσατε την ευκαιρία να πω ότι τα πιο πολυδιαβασμένα κείμενα (κάποια έστω) παρατηρώ ότι έχουν αντιστρόφως ανάλογο πλήθος σχολιαστών. :)
Ειναι απο αυτες τις ανωριμοτητες των γονιων, που κανουν τα παιδια να μεγαλωνουν πριν την ωρα τους...
Από τα πιο αυθεντικά γραπτά που διάβασα σ' αυτή την ιστοσελίδα.
Μαργαριτάρια τα φοντς ριγμένα σ'αυτο το ποστ... Νάσαι καλά.
Καλημέρα παιδιά
Λοιπόν, όπως είπα και στην αρχή η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα .Το ζευγάρι ,που εγώ το «είχα από κοντά» αγαπήθηκε και έκανε έρωτα πρώτη φορά πριν από ένα περίπου χρόνο. Είχαν προηγηθεί 5 χρόνια πάνω –κάτω, που ο ένας έψαχνε, έχανε και ξέχναγε τον άλλο κατ’επανάληψη.
Απ’όσο ξέρω , τώρα μένουν μαζί.
Ολόκληρη η ιστορία ,πολύ πιο μεγάλη, κακογραμμένη και ατσούμπαλη , βρίσκεται σε συνέχειες στα άδυτα του blog μου.
Είναι το πρώτο διηγημά μου (μη ψαρώνετε ,ζήτημα αν έχω γραψει τρία) και όταν αποφάσισα να το στείλω εδώ , μπήκα για πρώτη φορά στη διαδικασία να χτενίσω και να ξαναδώ και να το κάνω να αναπνεύσει (ξανά ) μαζί μου.
Ωραία αίσθηση.
Σας τα γράφω όλα αυτά , γιατί πιο ερασιτέχνης από μένα στη γραφή δεν γίνεται. Και επειδή είμαι πολύ ερασιτέχνης , είμαι και πολύ ανασφαλής και επειδή είμαι και πολύ ανασφαλής το κάθε comment που γράφεται είναι για μένα τρομερή ικανοποίηση. Αντιλαμβάνεστε τι συμβαίνει όταν έχω πολλά comments.Μιλάμε για οργασμικές καταστάσεις .
Το θέμα όμως είναι , ότι συμφωνώ με την oistros.Πολλές μα πάρα πολλές φορές ,το κείμενο μας συγκινεί βαθύτατα αλλά δεν έχουμε κάτι να πούμε. Το κείμενο μπορεί να είναι τρομερά εσωστρεφές , να σε κρατάει σε απόσταση ή να μην θέτει ερωτηματικά προς συζήτηση .Και άλλα πολλά.
Οπότε ας μετράμε τα κείμενα στο δικό μας «συγκινησιόμετρο» .
(εντωμεταξύ αν θέλετε μπορείτε να μου αφήνετε comments , έτσι?)
Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια.
Σχολιάζω το "Ευχαριστώ" σου: Ετσι εύκολα νομίζεις πως θα ξεμπερδέψεις; Ενα "Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια" και τέλειωσε; Περιμένω(-ουμε, με όλο το θάρρος) κι άλλα!:-))
Ανατρίχιασα!!! Στεναχωρήθηκα! Λύπήθηκα! Μελανχώλησα! Ανακουφήστηκα.
πολύ όμορφο...επειδή κυρίως είναι ζωντανό με την κυριολεκτική σημασία της λέξης..βγαλμένο απο μια ζωή που ξεχνάμε ότι είναι πολύπλευρη..!
Πολύ ωραίο,με συγκίνησες!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home